تِلمیذ: به معنای دانشآموز دبستان است. واژۀ سُریانی معرّب به معنای شاگردی است که پیشهای میآموزد. (خود کلمۀ شاگرد نیز در فارسی شاهگِرد بوده است. یعنی خدمتگزاری که گرد شاه است.) جمع آن افزون بر تَلامیذ، تَلامِذَة نیز هست. در فارسی مصدر «تَـلَـمُّـذ» را از آن ساختهایم که در عربی به کار نـمیرود. تلمیذ تقریباً هممعنای طالِب است. امّا طالِب دانشآموز دبیرستانی و یا دانشجو است؛ مثال:
طالِب ثانَـویّ: دانشآموز دبیرستانی و طالِب جامِعیّ: دانشجو.[1]
[1] تِلمیذ: دانشآموز دبستانی، شاگرد / الجمع : تَلامِذةٌ و تَلامیذُ
التَّلْمِیذُ: خادم الأُستاذ من أَهل العلم أَو الفنّ أَو الحرفة، طالب العلم، و خصّه أهل العصر بالطالب الصغیر فی المراحل الدراسیّة الأولى، تلمیذٌ فی مدرسة ابتدائیّة، صبیّ یتعلَّم صنعة أو حرفة.
