«حَلْوانـیّ» به معنای «شیرینی فروش» است که در فارسی «قنّاد» می گوییم. [1]
[1] هرچند قنّاد بر وزن فعّال است امّا عربی نیست. در زبان عربی واژۀ «قند» نیز وجود ندارد. عربها اغلب چای را با قند نمینوشند. اصولاً حتّی واژۀ «قند» نیز بیجهت معرّب شده است. اصل کلمۀ «قند»، «کَنْد» است. مانند: کندو در کندوی عسل. احتمال دارد نام شهر «کَندوله» در نزدیکی «میانراهان» در استان کرمانشاه و نیز واژۀ candy در انگلیسی به معنای «آب نبات» از «کند» گرفته شده باشد.
شاید واژۀ Candida در انگلیسی نیز از همین ریشه باشد. بدین جهت که نامزدهای انتخابات در گذشته در غرب، جامهای به سفیدی قند میپوشیدند.
«حَلْواء» یا «حَلْـوَی» هر خوردنیای است که با شکر یا عسل ساخته شود. «حَلْوانیّ» از این ریشه است.
