معادل یکدیگر در عربی

اصطلاح «بعض ... بعض» معادل «یکدیگر» در فارسی است؛ مثال:

لماذا یکره الزُّمُلاءُ بعضهم بعضاً؟ تناصر الناس بعضهم البعض، أو بعضهم بعضاً.

نصر الناسُ بعضُهُم البعضَ. تَعاوَنَ المؤمنون بعضُهُم بعضاً.

فرق لو و إن

«لَوْ» در «اطلبوا العلم ولو بالصین.» به معنای «اگر» است و فرق آن با «إِنْ» این است که لَوْ برای گذشته است. لَوْ ذَهَبْتَ إلَی الْحَدیقَةِ لَوَجَدْتَ. در این جمله وَجَدْتَ معنای ماضی ندارد. اگر به باغ رفته بودی، می­ یافتی.

معنای واجْعلْ لی لسان صدقٍ فی الآخِرین

«لسان صدق» در ﴿واجْعلْ لی لسان صدقٍ فی الآخِرین﴾از باب مجاز مُرسَل است. علاقتُهُ الآلیة. اگر برای بیان یک چیز به بخشی از آن اشاره کنیم و منظورمان کل آن چیز باشد یا به عکس، به کلیتی اشاره کنیم و منظورمان جزء باشد، از آرایهٔ بخش‌گویی استفاده کرده‌ایم. بخش‌گویی یکی از آرایه‌های ادبی کهن است و به آن مَجاز مُرسَل هم گفته‌اند؛ مثلاً در جملۀ «احمدشاه قاجار تاج و تختش را از دست داد»، منظور آن است که سلطنتش را از دست داد. (جزء به کل). یا به عکس: اگر کسی از ما پرسید: «آیا به سفر می‌روی؟» و ما در جوابش بگوییم «باید با خانه هماهنگ کنم»، منظور ما از خانه همان افراد خانه است. (ارادهٔ کل به جزء). وقتی می‌گوییم «پدر، نان‌آور خانه است»، منظورمان از نان، روزی است و نان، در واقع بخشی از آن به شمار می‌آید. یا وقتی می‌گوییم که «هزاران دیده، نگرانِ اوست»، منظورمان هزاران انسان است و «چشم» که بخشی از یک انسان است را برای اشاره به انسان به‌کار برده‌ایم. در «فکر نانت را بکن، که خربزه آب است» منظور از «نان» کسب و کار و روزی و هر چیزی است که اصل است، و «خربزه» به‌جای هر چیزی که فرعی و یا تفنّنی است قرار می‌گیرد.

﴿واجعل لی لسان صدق فی الآخرین﴾ابراهیم 7از خداوند تعالی می­خواهد تا برای او در آینده فرزندی قرار دهد که یاد نیکوی او باشد؛ یعنی مانند زبان خود او خواسته­های وی را بیان کند، و خداوند در آخر الزمان کسی را برمی­انگیزد که به دعوت او به پا خیزد و مردم را به کیش و ملت او یعنی دین توحید دعوت نماید. برخی مفسران گفته­اند: مراد از (لسان صدق) بعثت خاتم الانبیا6است و از خود آن حضرت هم روایت شده که فرمود: من دعای پدرم ابراهیم هستم. بعضی دیگر نیز آن را به معنای این دانسته­اند که خداوند ذکر جمیل و ستایش نیکوی او را تا قیامت باقی بگذارد و خداوند هم دعای او را برآورده کند و اهل ایمان همواره از ابراهیم 7به عنوان قهرمان توحید یاد می­کنند.

ریشۀ واژۀ ترجمه فارسی است.

واژۀ «تَرْجَمَة» از ریشۀ فارسی «تَرزُبان» یا «تَر زَبان» است. ترزبان مانند تردست است، ترزُبان که در عربی ترجُمان شده و سپس بر وزن فَعلَلَة شده است، به کسی گفته شده که چند زبان را به آسانی بر زبان براند. زبان [زَ / زُ] (اسم) معروف است و به عربی لسان گویند و به ضمّ اوّل هم درست است. (برهان قاطع)

ترجمه مَن زَرَعَ الْعُدوانَ حَصَدَ الْـخُسرانَ

, «مَن زَرَعَ الْعُدوانَ حَصَدَ الْـخُسرانَ.» أمیرُ الْمؤمنین علیّ 7

دو ترجمه برایش درست است.  

هرکس دشمنی کاشت، زیان درو کرد.  و هرکس دشمنی بکارد، زیان درو می ­کند.

در چنین حالتی می­ توان از دانش ­آموز پرسید کدام ترجمه بهتر است؟ امّا تأکید بر اینکه ترجمۀ ماضی حتماً باید مضارع التزامی باشد ضرورت ندارد. همان طور که می­شود معنای فعل ماضی را در جملۀ عربی «مَن زَرَعَ الْعُدوانَ حَصَدَ الْـخُسرانَ.» به صورت زمان حال در نظر گرفت، در جملۀ فارسی «هرکس دشمنی کاشت؛ زیان درو کرد.» نیز همین کار را می ­توان انجام داد.

حتّی گاهی فعل ماضی محقّق الوقوع است؛ مثلاً به کسی می ­گوییم: «زودتر بیا» و او در حالی که هنوز نیامده است می ­گوید: «آمدم.»

ترجمه جمهوری اسلامی ایران

, ترکیب الْجُمهوریَّةِ الْإسلامیَّةِ الْإیرانیَّةِ به صورت جُمهوریَّةُ إیرانَ الْإِسلامیَّةُ و الْجُمهوریَّةِ الْإسلامیَّةِ فی إیرانَ نیز درست است.

ترجمه غلط سخن لیدر الهلال

https://www.aparat.com/v/9JOuN/#

شخصی از روی بدخواهی یا نادانی نوشتاری نادرست در پیج ایستاگرام نهاده است و شوربختانه این نوشتار دست به دست می چرخد. و برخی بی هیچ اندیشه ای آن را باور و بازفرست می کنند.

سخن این است:

لیدر الهلال شعار می دهد:

إیرانی، اِسمَعْ. عَینَک بِتدمَع.

هَاللَّیلة هاذی، لازِم تْعانی.

ترجمۀ سخن بالا که به لهجۀ محلّی می باشد، این است:

إیرانی، اِسمَعْ. ایرانی، گوش کن. عَینَک بِتدمَع. چشمت اشک آلود میشه

هَاللَّیلة هاذی، این شب (امشب) لازِم تْعانی. باید سختی بکشی.

اما این طور ترجمه کرده است:

ایرانی گوش کن. شماها برده و کنیز ما هستید.

از 1400 سال پیش تا همین امروز

اصلاً کجای جملۀ لیدر الهلال معادل 1400 یعنی «ألف و أربَعمِئَة» وجود دارد؟!

کجای جمله کلمۀ عَبید به معنای برده و کنیز به کار رفته است؟

هدف نویسنده فقط ایجاد دشمنی میان مردم است.

خوب است بدانیم که جمعیت عربی ایران چقدر است؟

نیمی از خوزستان

بخشهای بزرگی از استان بوشهر و هرمزگان و جزایر خلیج فارس

بخشهایی در خراسان جنوبی

دشت عباس در استان ایلام

جمعیت قابل توجهی از مردم ایران عربند

هر بار شخصی می خواهد میان قومیتها دشمنی بیندازد

یک بار دیگر کلیپی را نشان می دهند و می گویند که راننده کامیون عراقی دارد به راننده کامیون ایرانی توهین می کند در حالی که این طور نیست

متاسفانه برخی هم سریع باور می کنند

سریع نوشته های دروغ را فوروارد می کنند

کینه های تاریخی را زنده می کنند

در پی دشمنی با کسانی هستند که هیچ گناهی نکرده اند.

1000 سال پیش عده ای خطا کردند

چه ربطی به امروز دارد؟!

ایران هم زمانی در هند و قفقاز خطا کرد

حال به من و شما گناه پیشینیان چه ربطی دارد؟

 

 

صفورا یعنی چه؟

نام «صَفورا» هم­ریشه با «عُصفور» به معنای «گنجشک» است. عصفور عربی و صفورا عبری است.

جیران یعنی چه؟

«جیران» جمع «جار» واژه­ای عربی است و با نام دخترانۀ «جیران» فرق دارد.

«جیران» تُرکی و به معنای «آهو» است.

نان به عربی

«خُبْـز» نان و واحد آن «خُبْزَة» است. «رَغیف» نیز نان است. [1]

 

---

[1] در عامیانه «خُبُز» و گاهی «خِبِز» و در گویش مصری «عَیْش» گفته می­شود. گونه­ای نان که شبیه نان ساندویچی است در عراق و سوریه «صَمّون» و در عربستان «صامولی» گفته می­شود.