سالار: در فرهنگ‌ها به معنای دارندۀ سال معنا شده‌است. سال‌خورده (بُرهان)؛ پیر، سال‌دارنده، سال‌دار (انجمن‌آرا و آنَندراج). برخی آن را دگرگون‌شدۀ «سردار» گفته‌اند که «د» افتاده و «ر» به «ل» تبدیل شده‌است. (فرهنگ هوبشمان، 692) به نظر می‌رسد «سالار» پیوندِ «سال» + «آر: آور» به معنای بزرگِ گروه باشد که سن و توانمندی او از همه بیشتر باشد.
نام‌شناسی و ریشۀ واژه‌ها
این مطالب بخشی از کتاب دانشنامۀ نام‌ها و واژه‌ها نوشته اینجانب است. با ذکر منبع استفاده از این مطالب بدون اشکال است.
عادل اشکبوس
استاد دانشگاه و دبیر دبیرستان‌های تهران
زبان‌شناس و پژوهشگر در ریشه‌یابی نام‌ها و واژه‌ها
دارای بیش از 50 تألیف از جمله بزرگ‌ترین فرهنگ کاربردی فارسی به عربی
طبقه بندی موضوعی
-
ریشۀ ضرب المثل
(۳۱) -
ریشۀ اصطلاح
(۱۱) -
ریشۀ نام شهر
(۵۹) -
ریشۀ واژه
(۱۹۶) -
ریشۀ نام
(۱۶۲) -
زبان شناسی
(۱۲) -
خواندنی ها
(۴) -
زبانها و گویشهای ایران
(۴) -
ریشه نام رود، کوه، منطقه
(۱) -
واژگان عربی
(۶۴) -
زبان عربی
(۲۳)
پربیننده ترین مطالب
محبوب ترین مطالب
پیوندهای روزانه
