ریشۀ املاء، سواد و با سواد

اِملاء: مصدر عربی به معنای «پُر کردن» است. در گذشته هنگامِ نوشتن همه جای کاغذ را پُر می‌کردند؛ به همین دلیل به نوشتن، املاء گفتند. «سواد» نیز واژۀ عربی به معنای «سیاهی» است؛ زیرا کاغذ پُر از سیاهیِ نوشته‌ها می‌شد. «باسواد» کسی بود که می‌توانست کاغذ را سیاه کند.