ریشۀ جن، جنین، مجنون، جنة

جِن: «جَنَّة» به معنای «باغ، باغ بهشت» با «جنین» و «جِنّ» هم‌خانواده است. سه حرف اصلی «ج‌ن‌ن» بر پوشیدگی دلالت دارد. دلیل نامگذاریِ «جِنّ» در فرهنگ عرب این است که ناپیدا، نادیدنی و پوشیده از چشمان است. جمع «جَنَّـة»، «جِنان» و «جَنّات» است. جَنَّـة باغی است که از سایۀ درختانِ انبوه و پرشاخه، زمین را پوشانده شده است؛ به‌گونه‌ای که درختانِ پشت دیده نشوند. «جَنین» نیز از آنجا که در شکم مادر ناپیداست و پسر یا دختر بودنش آشکار نبود، جنین نام گرفت. در واژۀ «جُنَّة» به معنای «سپر» نیز پیدا نیست که چه سربازی پشتِ آن است؟ پیر است یا جوان؟ دیوانه را «مجنون» گفتند؛ زیرا گمان می‌کردند «جن» در جسم او رفته و روحش را تسخیر کرده است؛ ایرانیان گمان می‌کردند «دیو» در پیکرِ فردِ روانی رفته است و او را «دیوانه» نام دادند. (دیو + پسوندِ «انه»)