یشۀ نام سِپینود

سِپینود: نام دخترانۀ فارسی. در شاهنامۀ فردوسی، «سِپینود» دختر «شَنْگُل» پادشاه «هندوستان» بود که «بهرام گور» شاهنشاه ساسانی در سفر به آنجا دلدادۀ او شد و با وی ازدواج کرد.

چو خرّم بهاری سپینود نام       همه شرم و ناز و همه رای و کام

بـدو داد شَنگُل سِپینود را        چــو سروِ سَـهـی شمعِ بی دود را

سپینود یعنی «پاک­نهاد» و پیوندی است از «سپید» به معنای «پاک و روشن یا سپیدۀ صبح» و «نود» که پسوند فارسی به معنای «فرزند و بُن و نهاد» است.