شَیبان: ماهِ «کانونُ الْأَوَّلُ» برابر با «آذر». از آنجا که زمین با یخ و برف سفید می‌شد، آن را «شَیبان» نامیدند. «یَومٌ شَیبانٌ: روزی برفی» از ریشۀ واژۀ عربیِ «شَیب» به معنای سپیدیِ مو و پیری/ شهری عرب‌زبان در شمالِ اَهواز در خوزستان/ از قبیله‌های عرب/ شَیبان و ملحان نامِ دو شهرِ سردِ زمستان (مُنتَهَی الْأَرَب)/ دودمانِ ایرانی‌شده از تُرک‌ها و مُغول‌ها/ نوۀ چنگیزخانِ مُغول، فرزند جوجی. شیبانیان در سدۀ پانزدهمِ میلادی بر آسیای میانه (بیشترِ قَزاقِستان، اُزبَکستان و جنوبِ روسیه) فرمان می‌راندند.
نام‌شناسی و ریشۀ واژه‌ها
این مطالب بخشی از کتاب دانشنامۀ نام‌ها و واژه‌ها نوشته اینجانب است. با ذکر منبع استفاده از این مطالب بدون اشکال است.
عادل اشکبوس
استاد دانشگاه و دبیر دبیرستان‌های تهران
زبان‌شناس و پژوهشگر در ریشه‌یابی نام‌ها و واژه‌ها
دارای بیش از 50 تألیف از جمله بزرگ‌ترین فرهنگ کاربردی فارسی به عربی
طبقه بندی موضوعی
-
ریشۀ ضرب المثل
(۳۱) -
ریشۀ اصطلاح
(۱۱) -
ریشۀ نام شهر
(۵۹) -
ریشۀ واژه
(۱۹۶) -
ریشۀ نام
(۱۶۲) -
زبان شناسی
(۱۲) -
خواندنی ها
(۴) -
زبانها و گویشهای ایران
(۴) -
ریشه نام رود، کوه، منطقه
(۱) -
واژگان عربی
(۶۴) -
زبان عربی
(۲۳)
پربیننده ترین مطالب
محبوب ترین مطالب
پیوندهای روزانه
