ریشۀ نام شهرام

«شَهْرام» در زبان پهلوی پیوند دو بخشِ «شَهْ: شاه» + «رام: آرامش» است. «رام» نام فرشته‌ای در آیینِ زرتشت است. «شهرام» به معنای «رامِ بزرگ» است. «رام» در باورِ مردم فرشتۀ روزی و خوشبختی بوده است. بنابراین می‌توان «شهرام» را برابر با «میکائیل: فرشتۀ روزی» دانست.

نگاه دیگر به این نام آن را برگرفته از «راما» پادشاه، خداوندگارِ آیینِ هندو» می‌داند و «شهرام» را به معنای «شاه راما» می‌داند.