این اصطلاح دربارۀ کسی به کار می رود که با حقّه ای دیگران فریب دهد.
در مسیر حرکت افراد چاله ای می کندند و در آن آب می ریختند یا اینکه چاله ای وجود داشت که به خاطر باران پر شده بود؛ آنگاه روی چاله را کاه می ریختند تا معلوم نشود. رهگذر بینوا به خیال اینکه دارد روی کاه پا می گذارد بر چاله پا می نهاد و در آن می افتاد.
از سوی دیگر در گذشته یکی از ترفندهای جنگی آن بود که در مسیر حرکت دشمن باتلاق هایی پر از آب بکنند و رویش را با کاه و علف بپوشانند تا دشمن هنگام عبور در آنها بیفتد و غرق شود.
