سِپینود: نام دخترانۀ فارسی. در شاهنامۀ فردوسی، «سِپینود» دختر «شَنْگُل» پادشاه «هندوستان» بود که «بهرام گور» شاهنشاه ساسانی در سفر به آنجا دلدادۀ او شد و با وی ازدواج کرد.
چو خرّم بهاری سپینود نام همه شرم و ناز و همه رای و کام
بـدو داد شَنگُل سِپینود را چــو سروِ سَـهـی شمعِ بی دود را
سپینود یعنی «پاکنهاد» و پیوندی است از «سپید» به معنای «پاک و روشن یا سپیدۀ صبح» و «نود» که پسوند فارسی به معنای «فرزند و بُن و نهاد» است.
