حلما یا هلما

حِلْما: نام دخترانه دارای ریشۀ عربی است. «حِلْم» مصدری در زبان عربی به معنای «شکیبایی» است؛ امّا «هُلْما» و «حُلْما» نام دیگری است. «حُلْم» در زبان عربی به معنای «رؤیا» و «خواب دیدن» است. برخی «هِلما» یا «حِلما» را از لقب­های حضرت زینب (س) پنداشته‌­اند؛ امّا لقب­های این بانوی گرامی عبارت‌­اند از: صِدّیقة (بسیار راستگو)، موثّقة، عارِفة، فاضِلة، کامِلة، عابِدة آلِ علی (ع)، عالمة غیر معلّمة (دانای استاد ندیده)، عَقیلةُ بَنی هاشِم (بانوی بزرگوار خاندان هاشم)، أُمُّ الْمَصائِبِ (مادر سختی­ها)، نائِبَةُ الزَّهْراءِ (جانشین زهرا)، فَهیمَة، مُحَدِّثَة (حدیث­گو)، مُخَبِّرَة، عِصمَةُ اللهِ، زاهِدَة، راضیَة (خشنود)، أَمینَة، صابِرَة (بُردبار)، کَعْبَةُ الرَّزایا (کعبۀ رنج­‌ها)، نائِبَةُ الْحُسَینِ، مَلیکةُ الدُّنیا: شهبانوى گیتی، عَقیلةُ النِّساء: خردمند بانوان، عَدیلةُ الْخامِس مِن أهلِ الْکِساءِ (ع): همتاى پنجمین تن از اهل کساء (ع)، ناموسُ رَواقِ الْعَظَمةِ: ناموس حریم بزرگی، وَلیدةُ الفَصاحةِ: زادۀ شیوا سخنى، شَقیقةُ الْحَسَنِ (ع): خواهر حسن (ع)، عقیلةُ خِدْرِ الرِّسالةِ: خردمند پرده­‌نشینان رسالت، بَلیغة: سخنور رسا، فَصیحة: شیوا سخن، بابُ حِطَّةِ الْخَطایا: دروازۀ آمرزش گناهان، بَطَلَةُ کَربَلاءَ: قهرمان کربلا، عَظیمةٌ بَلواها: بانویى که آزمونش بزرگ بود، مَظلومةٌ وَحیدةٌ: ستمدیدۀ تنها.