چراییِ نام سعدی

سَعدی: ابومحمّد مُشرف‌الدّین مُصْلِح بن عبدالله بن مُشَرَّف زادۀ سال ۶۰۶ درگذشته به سال ۶۹۰ هجری قمری سراینده و نویسندۀ پارسی‌گوی ایرانی است. تخلّص او «سعدی» از نام اتابک مظفّرالدین سَعْد پسر ابوبکر پسر سَعْد پسر زنگی گرفته شده است. به استادِ سخن، پادشاهِ سخن و شیخِ اجلّ ملقّب است. او در مدرسۀ نظامیّه بغداد، که مهم‌ترین مرکز دانش جهان اسلام در آن زمان به شمار می‌آمد، تحصیل و پس از آن به‌عنوان سخنران به جاهای گوناگونی از جمله شام و حجاز سفر کرد. سعدی سپس به زادگاهش شیراز برگشت و تا پایان عمر آنجا ماند. آرامگاه او در شیراز به سعدیّه، سرشناس است.