حافِظ: خواجه شمس‌الدّین محمّد شیرازی، زادۀ حدود ۷۲۷ قمری درگذشته ۷۹۲ قمری، ملقّب به لِسانُ‌الْغَیب، شاعر سدۀ هشتم هجری (چهاردهم میلادی) و از سخنوران نامدار ایران است. بیشتر سروده‌های او غزل‌اند که به «غزلیات حافظ» شهرت دارند. آرامگاه او در شیراز به نام «حافظیّه» معروف است. حافظ خواندن قرآن با چهارده روایت را مایۀ سربلندی خود می‌دانسته و شاید به همین خاطر حافظ تخلّص کرد.
عشقت رسد به فریاد ار خود به سان حافظ قرآن ز بر بخوانی با چارده روایت
«گوته» دانشمند، شاعر و سخنوَر سرشناس آلمانی دیوان شرقیِ خود را به نام حافظ و با الهام از اندیشه‌هایش نوشت.
