چراییِ نام حافظ

حافِظ: خواجه شمس‌الدّین محمّد شیرازی، زادۀ حدود ۷۲۷ قمری درگذشته ۷۹۲ قمری، ملقّب به لِسانُ‌الْغَیب، شاعر سدۀ هشتم هجری (چهاردهم میلادی) و از سخنوران نامدار ایران است. بیشتر سروده‌­های او غزل­‌اند که به «غزلیات حافظ» شهرت دارند. آرامگاه او در شیراز به نام «حافظیّه» معروف است. حافظ خواندن قرآن با چهارده روایت را مایۀ سربلندی خود می‌دانسته و شاید به همین خاطر حافظ تخلّص کرد.

عشقت رسد به فریاد ار خود به سان حافظ     قرآن ز بر بخوانی با چارده روایت

«گوته» دانشمند، شاعر و سخنوَر سرشناس آلمانی دیوان شرقیِ خود را به نام حافظ و با الهام از اندیشه‌­هایش نوشت.