معنای لعیا

لَعْیا، لیا یا لیه به زبان عِبری به معنای «خسته» است. او بزرگ‌ترین دختر لابان است، که بنا به روایت تورات با فریب و پس از هفت سال کار که یعقوب (ع) در مقابل مهر خواهرش «راحیل» انجام داد، با یعقوب (ع) ازدواج کرد.