معنای باختر

باخْتَـر: کوتاه شدۀ «با اَختَـر» است؛ یعنی «دارای ستاره».

و لفظ باختر مخفّف «با اختر» است و اختر آفتاب را گویند و ماه را نیز اختر می­گویند. (غیاث)

در اَوِستا به معنای «شمال» است و اصل آن «اَباخْتَر» یعنی «ماوراتر، آن­طرف­تر». (فرهنگ شاهنامۀ رضازادۀ شفق).

در اوستا «اَپاخْتَرَ» یا «اَباخْذَر» آمده است.

در «مَزْدَیَسْنا» آرامگاه اهریمن و دیوها و جای دوزخ خوانده شده. (خُرده اَوِستا تفسیر پور داود حاشیۀ صفحۀ 87).

دانشنامۀ نام‌ها و واژه‌ها.

انتشارات مدرسه

02188800324-9