ریشۀ واژۀ قلندر

شاید قلندر شکل عربی شدۀ کلانتر به معنای بزرگ‌تر باشد.

همچنین برخی را باور آن است که از آنجا که قَلَندَرها سر را می­تراشیدند؛ بنابراین شاید گونۀ اصلیِ واژۀ قَلَندَر «کَل‌اَندَر» بوده باشد؛ (کَل: کچل + اندر: درون)

این بیت شعر «حافظ» گواهِ سخن این نظر است:

هزار نکتۀ باریک­تر ز مو اینجاست   نه هر که سر بتراشد قلندری داند