ریشۀ واژۀ «سِنّ»:
«سِنّ» واژه ای عربی به معنای «دندان» و جمعِ آن «أَسْنان» است.
در گذرِ زمان، این واژه به معنای «عُمْر» شده است.
برای اینکه عمرِ جانورانی مانندِ «اسب» را دریابند به دندان هایش می نگریسته اند و آنها را می شمرده اند.
برای همین گفته اند: دندانِ اسبِ پیشکش را نمی شمرند.
اسبی را که با احترام به کسی هدیه داده اند که نباید دندانش را شمرد تا دریابیم چند ساله است.
کَمْ سِنُّه؟ سنّش چقدر است؟ یعنی دندان هایش چند تاست؟
منبع: دانشنامۀ نام ها و واژه ها. انتشارات مدرسه
