بُستان: عربی‌شدۀ «بوستان» یعنی جای پُر از بوی خوش، باغ. از آنجا که در عربی دو حرفِ ساکن کنارِ هم نـمی‌آیند، (بوْسْتان) بنابراین حرف واو افتاده است.