کیارا: نام دخترانۀ فارسی به معنای تاسه، میل و خواهش به خوردن چیزهای بی­قاعده (ناباب) چنان‌که این حالت در زنان آبستن پدید می­آید. [دکتر مُعین در جلد پنجم برهان (صفحۀ 239) آورده است بنا بر قاعدۀ تبدیل «و» به «گ» به نظر می­رسد اصل کلمه «گیار» بوده (= ویار) و «ا» آخر کلمه الفِ اطلاق است در آخر شعر، و فرهنگ­نویسان آن را جزء کلمه گرفته‌اند و در همین کتاب (منظور برهان) این اشتباه نظیر دارد].