به نظر می‌رسد نامِ ایل «کَلهُر» پیوندِ دو واژۀ «کَل» به معنای «آهوی کوهی نر» و «هُر» یا «هور» به معنای «خورشید» باشد و اشاره به ویژگیِ پر جنب‌وجوش مردمان کوه‌نشین باشد. شاید واژۀ «هُر» یا «هور» برگرفته از نامِ مردمان زاگرُس‌نشین «هوری» در ایران باستان باشد.