ریشۀ نام نکیسا

نَکیسا، نَگیسا، نِگیسا: نام دخترانه و پسرانۀ فارسی. نام موسیقیدانی در روزگارِ «خسرو پرویز ساسانی» که «سرودِ خُسروانی» از اوست. «نظامی گنجه‌ای» در کتاب «خسرو و شیرین»، و در پیِ او، امیرخسرو دهلوی در کتاب «شیرین و خسرو» از او نام برده­اند. نَکیسا در اصل «ناکیسا» می­باشد. (پیشوند نفی «نا» + کیس: چین و شکنج (در بُرهان) + الفِ خوش­آهنگی) ناکیسا یا نَکیسا یعنی «آن که پوست چهره­اش چین و چروک نشود، زیباچهره».