نامِ «قاجار» از نام یکی از فرماندهان سپاه «چنگیزخان مغول» به نام «قاچار نویان» گرفته شده‌است. واژۀ «قاجار» عربی‌شدۀ واژۀ تُرکی «قاچار» است. «قاچ + ار» به معنای دونده یا کسی است که خوب می‌دود. دو واژۀ «قاچار» و «قاچاق» هم‌ریشه‌اند.