فَرامَرز: نام پسرانۀ فارسی/ پسر رستم پهلوان ایرانی/ دربارۀ ریشه و معنای نامِ «فرامرز» سخن‌ها یکسان نیست:
1. فر: پیشوند به معنای پیش + آمُرز به معنای «آمُرزندۀ دشمن (یوستی، نام‌نامه، صفحۀ 90، ستون 2) ، (از حاشیۀ برهان چاپ مُعین). شکلِ درستِ این نام «فَرامُرز» است و دو بار در «اسکندرنامه» به شکلِ «فرامُرز» آمده است:
چنین گفت رستم فرامُرز را که مشکن دل و بشکن البُرز را (نظامی)
2. صاحب «انجمن‌آرای ناصری» می‌نویسد: در اصل «فَرمرز» بوده یعنی «شُکوه زمین»؛ چنانکه «کیومرث» یعنی «بزرگِ زمین» و «تَهم‌مرز» که «طَهمورث» معرَّب آن است؛ یعنی «شجاعِ زمین».
3. امّا ظاهرِ «فرامرز» نشان می‌دهد که «فَرا + مَرز» باشد؛ یعنی شاهی که مرز کشورش پهناور است.
