«اَفْلاطون» معرَّب یعنی عربی‌شدۀ «پِلاتون» است. نام واقعی این فیلسوف «افلاطون» نیست؛ بلکه «آریستوکلِس» بود. «افلاطون» (پِلاتون) در زبان یونانی به معنای «پهن» است. به درستی آشکار نیست که چرا این لقب را به او داده‌اند. برخی نوشته‌اند: از آنجا که چهارشانه و دارای سینۀ فراخ بوده و قدّی بلند داشته به «افلاطون»، برگرفته از صفت «پِلاتون: پهن» در زبان یونانی، شهرت یافت. گروهی دیگر نوشته‌اند: پیشانی پهن و بزرگی داشته‌است. گروهی نیز گفته‌اند: دلیل ملقَّب کردن «آریستوکلِس» به «افلاطون» نه به دلیلِ ظاهر او بلکه به خاطر گشادگیِ سینه و اندیشۀ والای اوست.