نام پسرانۀ فارسی/ «اَفشین» نام شاه «اُسْروشَنه» شهری در «ماوراءَ النَّهر» میانِ «سَمَرقَند» و «جَیحون» بود. «افشین» لقبِ شاهانِ «اُسروشَنه» بود. او آخرین فرمانروای اُسْروشَنه بود. در مقام سردار خلیفۀ عبّاسی، «بابک خرّم‌دین» را فریفت و دستگیر کرد، با این همه، سرانجام به توطئه ضدّ «الْمُعْتَصِم بِاللّٰه» خلیفۀ عبّاسی متّهم و به فرمان او کشته شد. افشین عربی‌شدۀ «اخشین»، «خشین» یا «کِشین» است و در «پارسی میانه» و «اَوِستایی» به معنای «شیر درنده» می‌باشد. «مینورسکی» بر این باور است که «افشین» ریشۀ «سُغْدی» دارد. به نوشتۀ «ابوالفضل بَیهَقی» نام افشین «اُشناس» یا «اَشناس» بوده‌است.