اگر نام «اسرافیل» را پیوند «سراف+ ئیل» ببینیم و بخش دوم «ئیل» را که در زبان عربی به معنای «خدا» است جدا کنیم؛ واژۀ «سراف» نزدیک به خوانش اوستایی «سروش» یعنی «سرو» sru است.
در گویش فارسی خوارزمی، سروش را «اسروف» میخوانند (کتاب آثارالباقیة، 74) که مانند اسرافیل است.
