آتوسا شکل یونانی «اوتَئوثَه» در پارسی باستان و هوتَئوسا در اَوِستایی به معنای «حیله‌گرِ خوب» یا «بخشندۀ خوب» است. «والْتِر هینْتس» ایران­شناس آلمانی  Hutaosā را «خوش‌فَربه‌ران» (دارای ران‌های زیبا) ترجمه می‌کند که به باور او، taosā به معنای «فربه‌ران» است. «یوستی» پیوند میان هوتوسای اَوِستا و آتوسای یونانی را مخالف قوانین آواشناسی دانسته، امّا «واکرناگل» و «آندره‌آس» و «بارْتولمه» نظر او را رد کردند. آتوسا به معنای «زبردست» در «فرهنگ دهخدا» ثبت شده‌است.