اَرسَن + گان: جای شایستۀ گِرد آمدن
نام نخستینِ این شهرستان «اَرسَنگان» بوده که از دو بخش «اَرسَن» به معنای «جای خوش آب و هوا» و «گان پسوند نسبت ساز» تشکیل شده و پس از حملۀ عرب به ارسنجان تغییر یافت.
صاحب فارسنامه ناصری مینویسد : برای خوشیِ آب و هوا آن را «ارسنگان» گفتند یعنی «شایسته و سزاوارِ محفل» برای آنکه ارسن محفل و مجلس است و گان یعنی سزاوار و بعد از تصرّف عربی ارسنجان گفتند.
بسیاری از نامهای شهرهای ایران مُعَرَّب شدهاند؛ مانند آتورپاتگان که آذربایجان شده و زنگان که زنجان شده است.
