شکر: واژهٔ «شَکَر، شِکَر» در فارسی از واژۀ «sharkara» در زبان سانسکریت گرفته شده‌است؛ سپس به‌صورت «سُکَّر» به عربی راه یافت و از عربی به زبان‌های اروپایی رفت. «شوگِر» در انگلیسی، «شِکِر» در ترکی استانبولی، «زُکِرو» در ایتالیایی، «ساخِر» در روسی، «شوگا» در ژاپنی، «سُ‌کِر» در سوئدی، «سْویکْغ» در فرانسه، «سُ‌کِری» در فنلاندی، «سُ‌کِرا» در لهستانی، «سُکِّر» در نروژی، «ساکِغ» در هلندی، «سُ‌کَ» در آلمانی، «زاخاری» در یونانی، «شِ‌کی‌یر» در آلبانیایی و ...