تماشا
ریشۀ واژۀ «تماشا» «تَـماشی» و بر وزن «تَفاعُل» است. تماشا ساختۀ زبانِ فارسی است و در زبان عربی کاربرد ندارد. تماشا در فارسی یعنی «نگاه کردن» ولی در عربی به معنای «با هم پیاده رفتن» است.
رامپوری نویسندۀ غیاث اللغات مینویسد: «چون یاران برای تفرُّج، اکثر با هم پیاده سیر می‌کنند؛ لِهٰذا در عُرف به معنای تفرُّج و دیدن به شوق مستعمل شده...»
ازآنجا که دوستان برای گردش، با هم پیاده‌روی می‌کنند، بنابراین واژۀ تماشی دچارِ دگرگونیِ معنایی شده و معنایش از«با هم پیاده رفتن» به «نگریستن» تبدیل شده است. تماشی را تماشا خوانده‌اند، مانند مار «أَفعیٰ» که «افعی» و «موسیقیٰ» (موزیکا) که «موسیقی» خوانده شده است.
