سُقْراط: در سال ۴۷۰ یا ۴۶۹ پیش از میلاد در آتِن چشم به جهان گشود. سقراط در بازار آتن، جوانان و اندیشمندان را دور خود گِرد میآورد و از آنان می‌خواست تا درست بیندیشند. وی مردم آتن را تشویق می‌کرد تا خدایانشان، ارزش‌هایشان و خودشان را مورد پرسش و ارزیابی قرار دهند. در سال ۳۹۹ پیش از میلاد، نزدیک به دو هزار و پانصد سال پیش در دادگاهی سُقراط به اعدام محکوم شد. جرم او «فاسد کردن جوانان» و «بی‌اعتقادی به خدایان» بود. او منکر شد که جوانان را فاسد کرده باشد و گفت او منکر خدایان آتن است و به خدایی یگانه باور دارد. وی آموزش فلسفه را وظیفه‌ای دانست که از سوی خدا به او داده شده است. پس از پایان این سخنرانی، قاضی‌ها به سرکشیدنِ جام زهر حکم دادند و سقراط واپسین سخنرانی خود را انجام داد که در آن بیش از پیش، دربارۀ باورش به زندگی پس از مرگ سخن گفت. در پایان در حالی که شاگردانش پیشنهادِ گریختن به او دادند، مرگ را به گریز ترجیح داد.
نامِ سقراط «Sokrates» برگرفته از «Sos» در زبان یونانی به معنای «سالم و بدونِ زخم» و «kratos» به معنای «قدرت» است.
ممنون عالی بود