اشکنان از شهرهای کهن استان فارس است. در ایران باستان فرماندهان اشکانی در این شهر حکومت داشتند. در کتاب مُنتخب التواریخ لارستان آمده است: «اشکنان قریهای است از آثار هوشنگ که به جهت اشک اوّل که اوّلین سلطان اشکانیان بوده ساخته بودی و هم اسم آن قریه به نام اشک اوّل خواندی.» و در سرودۀ شاعر زیباسخن «صحبت لاری» آمده است:
مقام امن و ایـمـان اَشکنان است نـژاد اَشکنـــان زاشکــــانیـان است
سه دانــــا کـــدخدا دارد نکوکار که هر یک رشک میر اصفهان است
در برخی نوشته ها اَشکَنان با کسر الف نوشته شده است.
اشکنان در گذشته سودابگرد، سودابهگرد و سوداوه گِرد نیز نامیده شده است؛ گِرد در زبان پارسی به معنای شهر و سودابه نام یکی از شاهزادگان ساسانی است که به نوشتۀ منتخب التّواریخ، پس از گریختن از فرمانروای شبانکاره به سوی جنوب میآید و در نزدیکی اشکنان بدرود زندگی میگوید و فرزندان وی در اشکنان ساکن میشوند و نام شهر را به یاد نام مادرشان، به سودابه گرد به معنای شهر سودابه تغییر میدهند. بازماندۀ سودابگرد در یک کیلومتری شمال شهر وجود دارد.
برخی «سودابگرد» را به «شهر آب گرفته» معنا کردهاند.
