ریشه‌یابی واژۀ وزیر چیست؟

وَزیر: در پارسی باستان «ویچیر» ، «وَچیر» یا «وَجیر» گفته می‌شد. (پور داوود، خُرده اوستا، صفحۀ 78 و قرآن خرّمشاهی) زبان‌شناسانِ عربی از آنجا که ندانسته‌اند واژه‌ای فارسی است، در پیِ ریشه‌ای عربی برایش برآمده‌اند: «اِبن خَلِّکان» گوید در اشتقاق «وزارت» و «وزیر» دو سخن هست: برخی واژه‌شناسان مانند «اِبن قُتَیبه» گویند از «وِزْر» به معنای بارِ سنگین است؛ زیرا که سنگینیِ بارِ کشور به دوشِ وزیر است و «ابو اسحاق الزَّجّاج» گوید از واژۀ «وَزْر» به معنای «رَسَن» است که برای رهایی از هلاک در آن چنگ زنند. دانش‌نامۀ نام‌ها و واژه‌ها. انتشارات مدرسه