اسم تفضیل برای بیان برتری یک چیز نسبت به چیز دیگر یا بیان کمتر و زیادتر بودن صفتی در یک فرد یا یک چیز نسبت به دیگری در جمله ذکر می‌شود که اگر از فعل ثلاثی مجرّد ساخته شود بر وزن «أَفعَل» می‌آید و اگر از فعل ثلاثی مزید ساخته شود، قبل از آن «أشدّ» یا «أکثر» قرار داده می‌شود و مصدر فعل را به صورت منصوب بعد از آن ذکر می‌کنیم.
ثلاثی مجرد: حمیدٌ أکبرُ مِن سعیدٍ.
ثلاثی مزید: ناصرٌ أکثرُ إِحساناً مِن حامدٍ.
اگر اسم تفضیل بر «عیب، رنگ و زینت» دلالت کند؛ مانند ثلاثی مزید ساخته می‌شود؛ مثال:
عیب:
عینه اشدّ إعوراراً من صَدیقه:
چشم او لوچ‌تر از دوستش است.
رنگ:
الدم أشدّ إحمراراً من الشّفة:
خون سرخ‌تر از لب است.
زینت:
هذا البیت أکثر جمالاً مِن الآخر:
این خانه زیباتر از دیگری است
(کلمه «جمال» که به معنای زیبایی است به هر دو شکل استفاده می‌شود: أجمل / أکثر جمالاً).
