آدینه در اصل آذینه روز بوده است. ایرانیان خودشان را در روز پایانی هفته می آراستند و به گردش و مهمانی می رفتند. آدینه همان آذینه است. ما امروزه تلفّظ ذال را در فارسی نداریم. ذال به دال تبدیل شده است. عرب این روز را جُمُعَة نامیده یعنی روز گردهمایی. تبدیل ذال به دال یا ز در فارسی امروز نمونه دارد؛ مانند:
ذانستن (دانستن در فارسی/
زانستن در کُردی و تالشی)/
ذاماد (داماد در فارسی/ زاما یا زاوا در کُردی)
