ریشۀ واژۀ مُشک و مِشکی🖤
مِشک مادّه‌ای بسیار خوشبوی است که در کیسه‌ای به نام «نافه» در زیر شکم آهوی خُتَنی (خَتایی) نرینه جای دارد.🦌
هنگامی که نافه می‌خارد آهو آن را به سنگی یا درختی می‌مالد و کیسه می‌ترکد و مردم آن را در آفتاب می‌خشکانند. رنگِ مِشکی برگرفته از آن است.
در خوارزم، آن را «مُشک» و در پارسی «مُشک» می‌گفتند؛ امّا امروزه در ایران «مُشک» گفته می‌شود.
واژۀ مِشک از فارسی به عربی رفته و «مِسک» شده است. این واژه در قرآن کریم یک بار به کار رفته است.
﴿خِتَامُهُ مِسْکٌ ...﴾ (مطفّفین: 26)
جوالیقی نوشته است: «[نوعی] عطر فارسی معرب است.» (المعرَّب، ص 325).
امام شوشتری آن را معرب مشک فارسی می‌داند ( فرهنگ واژه‌های فارسی در عربی، ص 639).
دانشنامۀ نام‌ها و واژه‌ها. عادل اشکبوس
- اسکل یا اسکول یعنی چه؟
- ترجمه نوحه تزورونی باسم کربلایی
- معنای ماکو در لهجه عراقی
- بنات چه جمعی است؟
- ریشۀ نام اردبیل
- ریشه یابی « دَمت گَرم ! » :
- اصطلاحات عامیانۀ میان جوانان
- فرهنگ لغت جَهرُمی
- معنای اصطلاح «سالبه به انتفاء موضوع» چیست؟
- ترجمه ترانه میرزا کوچک خان برای آشنایی با زبان گیلکی