ریشۀ واژۀ اُسطوره به درستی پیدا نیست. Story در انگلیسی و أُسْطورَة در عربی تصادفاً همانند نیستند. شاید اسطوره واژهای عربی و از فعل «سَطَرَ: نوشت» باشد.
شاید هم واژۀ معرَّب واژۀ یونانی «ایستوریا» Istoriaباشد که در انگلیسی به صورت هیستوری History به معنای تاریخ و سْتوری Story به معنای داستان شده است.
برخی نیز ریشهاش را فارسی میدانند که وارد عربی شده است. جمع اسطوره، اَساطیر است. گاهی اسطوره را استوره نیز مینویسند.
هنگامی که اسطوره های گوناگون جهان را بررسی میکنیم همانندیهایی در آنها میبینیم، مثلاً طوفانی که همۀ جهان زیر آب میرود و به جز چند تن بقیّه کشته میشوند، در میان مردم یونان، بین النهرین، هند، عبریان و اقوام مایا و آزتک در آمریکای لاتین، رایج بوده است.
شاید خاستگاه همۀ اساطیر از یک سرزمین باشد و این خاستگاه آغازین تمدّن بشری ایران، بابل، هند یا مصر باشد. گاهی شباهتهایی میان اسطورههای یونان کهن با ایران باستان و نیز مکاتب توحیدی وجود دارد. داستان کیومرث پیشدادی که نخستین انسان است، شبیه داستان حضرت آدم (ع) است. داستان جمشید و سلیمان (ع) نیز شباهت بسیار دارد.
