ایاب و ذَهاب به معنای «برگشتن و رفتن»؛ «آمد و شد» دو مصدر عربی است؛ إیاب را نادرست تلفّظ میکنیم. اَیاب درست نیست و ایاب بر وزن نیام است.
آبَ : برگشت - یَؤوبُ : بر می گردد - إیاب : برگشتن
خود عرب ذَهاباً و مجیئاً یا ذَهاباً و إیاباً و در زبان گفتاری راحة و جَیّة میگوید. بهتر است از واژۀ فارسی بهره ببریم؛ زیرا هدف از سخن گفتن فهمیدن و فهماندن است و اگر از واژههای دشوار و ناآشنا استفاده کنیم، زبان را به ناتوانی میکشانیم.
ما ایرانیان در بهرهگیری از واژگان زیبای عربی فزونروی کردهایم. اینکه از تواناییهای دیگر زبانها بهره ببریم کاری پسندیده است که در همۀ زبانهای جهان هست از جمله در زبان عربی که چند هزار واژۀ فارسی در آن راه یافته است. در کتاب استاد دانشگاه الأزهر دکتر محمّد التونجی به نام مُعجَمُ الْمُعَرَّباتِ الْفارِسیَّةِ نزدیک به دو هزار واژۀ فارسی دخیل در عربی آمده است؛ امّا همین عربها در بهره گیری از واژگان دیگر زبانها خردورانه کار میکنند.
خوب است به جای واژه های ناآشنایی مانند استیصال بگوییم درماندگی یا بیچارگی و از سوی دگر به بیراهه تعصّب نیز گام بر نداریم و نخواهیم که زبان را از هر واژۀ غیر فارسی پاک کنیم که این کار نه تنها نشدنی است که بسی ناخردمندانه مینـماید؛ چرا که زبان سره یافت نـمیشود و زبانها از همدیگر یا واژه ستانده اند و یا به هم واژه داده اند و این کار زبانها را نیرومندتر ساخته است.
